Indonesiëreis 2013 - Cafe Batavia - Oude glorie in Jakarta

Deze zomer hebben we onze kinderen en kleinkinderen uitgenodigd om samen met ons naar Java en Bali te gaan. Java is het land van mijn vader en het was mijn 'missie' om mijn nageslacht te laten zien waar een deel van hun afkomst ligt. Ons reisgezelschap bestond uit tien personen en in samenwerking met Van Verre, een reisbureau dat gespecialiseerd is in reizen naar Azië, hebben we onze eigen reis samengesteld.

========================

We zijn net aangekomen in Jakarta en nog helemaal niet gewend aan de klamme hitte. Als het van Liesbeth, onze gids, had afgehangen, waren we meteen aan de sight-seeing tour begonnen, maar ik heb voet bij stuk gehouden: eerst naar het hotel om bij te komen en daarna weer op stap.

De incheckprocedure in hotels mag van mij veel sneller. Ik voel me lichtelijk opgelaten wanneer ik hevig transpirerend allerlei documenten moet tonen, terwijl de mensen achter de balie — gewend aan het klimaat — zweetloos, kalm maar niet altijd efficiënt, ervoor moeten zorgen dat ons de vijf gereserveerde kamers worden toegewezen. Maar, en dat moet gezegd worden, in alle hotels krijgen we een welkomstdrankje aangeboden, het ene nog kunstiger gedecoreerd dan het andere. Het is vaak het sap van een van de vele heerlijke, Indonesische vruchten.

Liesbeth is onvermoeibaar. Nadat we eerst de oude haven hebben bezocht, dirigeert ze ons naar het oude centrum van Jakarta, waar nog steeds de gebouwen uit het koloniale tijdperk staan. Vaak zijn ze niet goed onderhouden of staan leeg. We bewonderen de architectuur maar zijn ons ook ervan bewust dat onze tongen er als dode lappen bij hangen.

"Laten we nu maar naar Café Batavia gaan," stel ik voor en ik hoor Schoonzoon 2 al zachtjes "Bintang" mompelen.

Café Batavia is een goed-intact overblijfsel uit koloniale tijden. Het straalt ouderwetse grandeur uit. In vroegere tijden hebben heel wat prominenten hier hun tijd doorgebracht en dat is te zien aan de posters en foto's die overal aan de muur hangen. Zelfs de toiletruimte is in stijl, behangen met allerlei posters. Volgens Liesbeth is ook Sukarno hier vaak geweest, samen met 'de tweede man' zoals ze dat zei.

In tegenstelling tot wat ik verwacht had, heb ik geen heerlijk koude Bintang besteld, maar de specialiteit van het huis: gemberkoffie. "Weet je zeker dat je dat wil?" vraagt Liesbeth, "het heeft een sterke smaak." Natuurlijk zeg ik 'ja', uitgedaagd door 'de sterke smaak'.

Het smaakt goed, maar is helemaal niet zo sterk als Liesbeth zei. Gember heeft echter de eigenschap om je van binnen te verwarmen en wordt vaak gebruikt voor het losmaken van hoest en verkoudheid. Met een dubbele dosis binnen- en buitenhitte bereik ik onze bus waar de koele lucht van de airco mij liefdevol omarmt. De reis is begonnen.