Het bezoek van Dick aan een Balinese kunstschilder.
Intuïtieve schilderles.
Vandaag is het zover. Om 14.58 ga ik eens op zoek naar Appel, want die heb ik nog niet gezien. Ik vind hem in het dragershokje. Hier zitten de 'boys' die koffers sjouwen, gras maaien enzovoort. Ook een paar leuke kamermeisjes zijn hier te vinden, dus ondanks de armoedige omgeving hebben ze lol. als Appel me ziet kijkt hij op de klok. "Nog niet!" Zegt hij benauwd. Ze werken hier dus tot op de minuut. Even later komt hij me halen.
Ik moet achter op de motor mee, op een minimale buddyseat. Gelukkig is het niet ver, een kleine kilometer, maar het grootste deel gaat over een onverhard hobbelpad. We rijden het erf op van een inlands huisje: parkeerterrein, moestuin, waterput, loslopende haan met kippen.
Onder een afdak staan schilderijen langs de wanden, op een groen kleed staan op primitieve maar toch effectieve ezels twee canvasdoeken klaar. De cursusleider verschijnt, een man met een petje op. Eerst moeten we ontspannen.
We gaan aan weerszijden van een tafeltje zitten. Alleen ík krijg koffie. 'Zonder suiker' zeg ik. Toch wordt er een grote suikerpot bij gezet en is de koffie al gezoet. De drank is bloedheet, dus na een paar minuten sta ik op en ga de schilderijen bewonderen. De schilder vraagt of ik van abstract of meer van impressionisme houd. Ik kies het laatste.
De Meester neemt op zijn hurken plaats achter het laagste ezeltje. Hij zal het voordoen. Hij schildert uit het hoofd, uit fantasie, maar neemt als leidraad een schilderij dat iets verderop aan de muur hangt. Met slechts vier kleuren olieverf, twee paletmessen en een kwast maakt hij binnen een uur een bospad door een oerwoud waarop een vrouw loopt met een grote last op het hoofd.
Als het klaar is loopt hij even weg om zich op te frissen, en mij de gelegenheid te geven mijn bewondering uit te spreken tegen Appel, die al die tijd op de mat heeft liggen slapen. Dan is het mijn beurt. Omdat olieverf zo langzaam droogt kies ik voor acrylverf, zodat ik het werk naderhand kan meenemen.
Ik heb goed opgelet en kan vooruit maar het gaat niet zo vlot en mooi als ik gewend ben. Ik mis duidelijk de ervaring. Ik heb ook nooit met paletmes gewerkt en ken de planten niet zo goed. Toch gaat het wel aardig en met af en toe een aanwijzing of voorbeeld kom ik een heel eind. Uiteindelijk kies ik niet voor een vrouw met hoofdlast, maar zet spontaan een bananenplant op de centrale plek. Daar kijken ze van op, ook Appel is intussen wakker geworden, en ze vinden het een goede vondst. Zelf ben ik best tevreden met het resultaat.
Achter op de motor word ik weer naar het hotel gebracht. Het schilderij komt morgen, als het goed droog is.
Een dag later zit Dick op de veranda van de hotelkamer. Hij heeft een klein schilderboekje opengeslagen en wat verf op een schoteltje gedaan. Bij gebrek aan paletmessen gebruikt hij de kwasten die hij uit Nederland had meegenomen. Na een uurtje laat hij het resultaat aan me zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten